Nie da się ukryć, że Polacy na ostatnich IO wypadli kiepściutko. Natychmiast po zakończeniu sportowych zmagań różne jęczydupy zaczęły rozdzierać szaty, jaki to okropny skandal, wstyd i kompromitacja, i od razu pokazały palcem winnego. Rzecz jasna, jest to rządząca obecnie ekipa. Czy tak jest rzeczywiście?
Przyjrzyjmy się spokojnie liczbie medali zdobywanych przez Polskę po upadku PRL-u. Oto mały wykresik:
Widać wyraźnie, że w ostatniej dekadzie XX wieku liczba medali stopniowo spadała, by w I dekadzie wieku XXI ustalić się na niskim poziomie 10 medali.
W owym czasie polskie społeczeństwo zmieniało rządy prawie tak często jak Doda swoich partnerów. U władzy były praktycznie wszystkie opcje polityczne. Z wykresu widać, że nie miało to najmniejszego wpływu na liczbę naszych medali. Jeśli chcemy oskarżać władze o brak sukcesów na IO, to musimy winą równo obdzielić wszystkie rządy.
A jak to wygląda w innych krajach, które przeszły podobną transformację co Polska? Zobaczmy, ile medali zdobywały one w ostatnich latach.
Przyjrzyjmy się poszczególnym krajom. Czechy utrzymują się przez cały czas mniej więcej na tym samym, niewysokim poziomie, oscylując między 6 a 11 medalami. Podobnie jest ze Słowacją, przy czym w jej przypadku poziom jest jeszcze niższy – od 4 do 6 medali.
Bardzo wyraźny, stały spadek obserwujemy w przypadku Bułgarii. W 1992 r. zdobyła 16 medali, w 2012 – tylko 2.
Ciekawe jest zachowanie Rumunii. Po wzroście w końcu ubiegłego wieku nastąpił bardzo silny spadek w wieku XXI.
W tym zestawieniu najlepiej wypadają Węgry. Jednak nawet i w ich przypadku na wykresie widoczny jest trend spadkowy.
Jaki płynie z tego wniosek? Ano taki, że problemy ze swoim sportem ma nie tylko Polska, ale wszystkie kraje Europy środkowo-wschodniej. Dlatego myślę, że przyczyny muszą tkwić gdzieś głębiej.
