Rozdokazywaliśmy się na tych Igrzyskach okrutnie. Tu jedno srebro, tam drugie, ówdzie brąz... Przyzwyczailiśmy się do medali i chcielibyśmy ich jeszcze i jeszcze. Zastanówmy się, czy mamy szanse zdobyć je w biathlonie?
Biathlon to moja ulubiona zimowa dyscyplina sportu. Oczywiście skoki narciarskie są super i oglądam je z przyjemnością; bardzo szanuję też Justynę Kowalczyk i mocno trzymam za nią kciuki, ale biathlon to coś więcej niż biegi narciarskie, gdyż strzelanie dodaje tej konkurencji dodatkowy, niezwykle istotny wymiar.
Dlatego ucieszyłem się niezmiernie, gdy nasze biathlonistki i Tomasz Sikora dobrze wypadli w tzw. biegach indywidualnych. Wielką radość sprawił mi zwłaszcza wynik biathlonistek, gdyż ich dobra postawa była sporą niespodzianką. Dwie zawodniczki w pierwszej dziesiątce, a trzy w pierwszej piętnastce – na to chyba nikt nie liczył. Od razu pojawiły się głosy, że przy takiej formie naszych pań Polska ma szanse na medal w biathlonowej sztafecie (która rozegrana zostanie w przyszłym tygodniu).
Niestety, wydaje mi się to mało prawdopodobne (obym się mylił!) Dlaczego? Z dwóch powodów. Po pierwsze, reguły jakie obowiązują w sztafetach, preferują zespoły, w których składzie są zawodniczki dobrze biegające, a niekoniecznie świetnie strzelające. Odwrotnie jest w biegach indywidualnych, w których strzelanie jest relatywnie ważniejsze. Polskie biathlonistki zwykle biegają raczej średnio, ale za to dobrze strzelają, dlatego sukces odniosły właśnie w tej konkurencji. Zauważmy, że w pierwszej konkurencji biathlonowej rozegranej na tych Igrzyskach – sprincie – Polki wypadły bardzo przeciętnie; no a w sprincie też istotniejszą rolę odgrywa bieg...
Po drugie, aby w sztafecie zdobyć medal, potrzebny jest dobry występ wszystkich czterech zawodniczek. W tym sezonie jeszcze nigdy się to naszym paniom nie udało. Słabym ogniwem jest często Magda Gwizdoń, która nie raz zawaliła już bieg sztafetowy. Niestety, nie ma kim jej zastąpić, gdyż rezerwowa Paulina Bobak jest jeszcze słabsza.
Dlatego, jeżeli mamy mieć w biathlonie jakiś medal, to raczej w którymś z biegów ze startu wspólnego. W tej konkurencji bieg i strzelanie mają porównywalne znaczenie. Nie bardzo wierzę, żeby medal udało się zdobyć którejś z biathlonistek – właśnie z powodu ich średnich umiejętności biegowych. W czołowej trzydziestce, która zakwalifikowała się do tej konkurencji, są jednak aż trzy Polki –Agnieszka Cyl, Weronika Nowakowska i Krystyna Pałka – więc może jednak ilość przejdzie w jakość?... ;)
Największe szanse daję mimo wszystko Tomkowi Sikorze, który również wystąpi w biegu ze startu wspólnego. Obserwując od lat jego karierę zauważyłem, że rozkręca się on dość powoli. Ta prawidłowość dotyczy zarówno całego sezonu – drugą połowę ma lepszą od pierwszej – jak i poszczególnych biegów – końcówka jest często lepsza od początku. W dotychczasowych konkurencjach zajmował kolejno miejsca 29., 18. i 7. Jeśli ten progres się utrzyma, Tomek powinien zdobyć medal!
Niestety (a może stety?), w biathlonie przypadek odgrywa jeszcze większą rolę niż np. w skokach narciarskich, dlatego może się okazać, że moje rozważania nie są warte funta kłaków. Częściowo przekonamy się o tym już dzisiejszego wieczoru, kiedy to rozegrane zostaną oba biegi ze startu wspólnego. Na kobiecą sztafetę trzeba będzie poczekać kilka dni.
